تأثیر ترتیب تمرین ترکیبی (قدرتی و استقامتی) بر قدرت عضلانی، توان هوازی و ترکیب بدنی در زنان سالمند: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

زمینه و هدف: تمرین ترکیبی به عنوان یک مداخله توانبخشی موثر برای بهبود عملکرد جسمانی در افراد سالمند توصیه شده است. هدف اصلی از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر ترتیب تمرین ترکیبی (استقامتی و قدرتی) بر قدرت عضلانی، توان هوازی و ترکیب بدن زنان سالمند بوده است. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی یالینی تعداد 40 نفر از زنان سالمند بازنشسته آموزش و پرورش انتخاب شدند و به طور تصادفی ساده به چهار گروه تمرین استقامتی + قدرتی(E+S) (9=n)، قدرتی + استقامتی (S+E) (10=n)، ترکیبی چرخشی (CI) (12=n) و کنترل (9n=) تقسیم شدند. برنامه های تمرینی برای گروه های تجربی به مدت 8 هفته و 3 روز در هفته انجام شد. قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی ویژگی‌های آنتروپومتریکی شامل: قد، وزن، شاخص توده بدن (BMI)، محیط دور کمر، محیط دور باسن، نسبت کمر به باسن (WHR)، حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) و درصد چربی آزمودنی‌ها اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: تمامی شرکت کنندگان، در مطالعه شرکت و مطالعه را به پایان رساندند. بین تأثیر تمرینات ترکیبی با آرایش های مختلف در میزان کسب قدرت پایین تنه و VO2max اختلاف معنی داری وجود داشت. ترتیب تمرین منجر به اختلاف معنی داری در وزن، BMI و محیط کمر شد؛ همچنین، افزایش معنی دار قدرت بالا تنه فقط در گروه های E+S و CI و قدرت پایین تنه در همه گروه های تمرین ترکیبی مشاهده شد. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، تمرینات ترکیبی با ترتیب مختلف برای بهبود قدرت عضلانی، توان هوازی و ترکیب بدنی در زنان سالمند توصیه می‌شود. مستقل از ترتیب تمرین، برنامه تمرینی تحقیق حاضر منجر به تغییرات مثبت در ترکیب بدن و آمادگی جسمانی در زنان سالمند شد.